lunes, 31 de mayo de 2021

El coloquio


El 17 de mayo, con motivo del día de las letras gallegas, subí un relato en gallego, de producción propia, hoy subo su traducción al castellano. Dejo en gallego algunas expresiones, porque en la lengua de Rosalía y de Pondal y de Curro, son corrientes en lenguajes campechano, pero en castellano, podrían sonar groseras.


El coloquio( relato)
Nos encontramos en una ciudad gallega; no importa cual; en un banco de un parque, se encuentra sentado un jovén, de 102 años, si habeis leído bien, un joven de ciento dos años. Esta reflexionando, mirando la naturaleza, cuando ve, acercarse hacia él, a un joven de 19 años, si habeis leído bien, un joven de diecinueve años, se trata de Juan, su bisnieto, mejor dicho tataranieto, y ahi, comienza el coloquio.
Buenos días, abuelo, qué tal te encuentras
Buenos días, Juan, bien a Dios gracias, porque estoy vivo
Te entiendo, no sé, si sabrás que ayer el cura, dijo en la Misa, que van hacer un día de oración, para pedir el fin de la pandemia, de esta cosa, qué te parece
Y, qué quieres que me parezca, una estúpidez, una tontería
¿Una tontería rezar; y lo dices tu abuelo?
No, una tontería rezar no, una tontería la idea del cura
No lo entiendo
Pues te lo explico, cuántos de los que ahora, se ponen nerviosos; y se quejan, por el covid, le dan gracias a Dios por la salud, antes de ir a pedir por la misma, habría que hacer una oración de acción de gracias, en eso no penso el señor cura

No, si razón no te falta; pero es que esto del covid, fue muy duro, murió mucha gente, sola, murió gente muy buena

Tonterías y estupideces, gente muere mucha todos los días, desde que lo pusieron de moda, Adan y Eva, mejor dicho su hijo Caín, la humanidad le cogió gusto, y, a morir todos; muere gente de cáncer, algunos con fuertes dolores; muere gente de hambre, y, otros revientan de llenos, muere gente en las guerras, etc. y solos, todo el mundo muere solo, como nace solo, nadie te puede acompañar, si no levantes la mano, te entendí, los que murieron en los hospitales sin los suyos, o en sus casas. ¿Y, no recuerdas?, claro que lo recuerdas, al hijo de la tía María, el que fuera marinero en “El gran Sol”, lo encontraron muerto en su barco,  y, esta aquel otro, a veces los encuentran muertos, cuando sólo quedan ya los huesos, ahora con el covid, parece que descubrieron la Habana.Y, dices que murió gente buena, la gente buena está en el Cielo o en el Purgatorio, y, no muere; murió gente de todo tipo, los malos también mueren, pero como dice “Pelayo”, él de la novela que ve tu madre, “no los echamos en falta”

Sí abuelo, pero el covid estropeo muchos planes, arruino negocios, nadie lo merecía

No me hagas reír muchacho, los planes, siempre surge algo que los manda, “al carallo vintanove” recuerdas a tu prima, mejor dicho a la hija de la  prima de tu madre, una muchacha sana, con tres niños pequeños, va al ginecólogo para una revisión, y, cáncer de matriz, dos meses hace en agosto, que está en el Cielo, Dios la descanse, y, la tía de tu amigo Ricardo, estaba aguardando que regresará el marido, que había ido a comprar una maleta para el viaje a Grecia, y, la llaman había tenido un accidente de coche y, había muerto, y, como eses miles, por eso el Apostól Santiago, dice en su carta, que no debemos decir, !voy hacer ésto, o aquello, si no
si vivo, y el Señor Dios me deja, y quiere, hare esto, o aquello”, pero vamos por libre, como si fueramos dioses, y, somos polvo de la  tierra
Y, de que no lo merecíamos habría mucho que hablar, pero lo merecían los enfermos de cáncer, de tuberculosis, de malaria, que siguen muriendo, y, no se hacen campañas de oración por ellos, y, los del sida, que todavía mueren, y, a nadie cuando empezó le importaron, porque eran putas, o pervertidos, si no me hagas señales, ya sé que eso ahora no se dice, pero entonces si, pero bien lo diré en tu “idioma”, gays u homosexuales, como si esa gente no fuesen criaturas e hijos de Dios como todos, también entraban los pobres drogadictos, los pobres, pobres, ya que los ricos se joden los sesos que no tienen, con la cocaina, pero con eso no se pasaban el virus del sida, me olvidaba de los pobres del 3º mundo, que recibían transfusiones e inyecciones con jeringuillas no desechables; pero como los del mundo rico, y, los que nos tenemos por buenos, no entrabamos en la lista, pues salvo cuando murió, Dios lo tenga en el Cielo, el artista que le gustaba tanto a tu abuela, Roc Hudson, pues no pasaba nada.
No acabe me falta el ebola, que todavía esta matando en Africa, cuando regresaron a España, dos misioneros que se habían contagiado, cuidando a las personas que lo padecían, montaron una protesta, y, cuando se sacrifico el perro de la enfermera que los atendió; por cierto mataron el perro muy pronto, sin pensar, pero es que los que mandan en España, nunca pensaron mucho, pero bien lo hicieron para salvar vidas,  y, parecía que hubiésen matado, mil hombres; me recuerdo que me reí, e hice mal, pero no lo hice con malicia, del dueño del perro, que le escribio una carta al perro muerto. Pedía fuerza a un perro muerto, ni que fuese uno de los antiguos egipcios, que adoraban los perros, porque lo ponía en el lugar de Dios, “Todo lo puedo en Dios que me da fuerza”, dice San Pablo, Dios no un perro, pero Dios seguro no lo tuvo en cuenta, lo peor no era eso, era que le preocupaban no los misioneros, no la gente que muriera, los enfermos, le importaba la muerte de su perro, que ya sé que se les quiere mucho; pero hay que tener sentido común, un perro es un perro; y, ahora vino este ángel que es el Covid, que nos dijo que todos somos iguales, que infecta por igual a ricos y a pobres, de Africa o de EE.UU, que a muchos incluso los puso a rezar.

Abuelo, quieres decir con todo eso, que no vas ir a la plegaria

Claro que voy ir, Dios escuchara, lo hace siempre, y, nos dará lo mejor, que no, será lo que pidamos, si no lo que Él sabe, es bueno para cada uno, además yo le doy gracias todas las mañanas por estar vivo y tener salud, la que se puede tener a los ciento dos años, ciento tres en Julio, si Dios nos deja llegar

Otra cosa abuelo, ¿ Te vas vacunar? Yo, no dicen que puede hacer daño.

“ O carallo vintanove e a cona, da nai que os pariou·, es lo que hace daño, la vacuna salva vidas,  y,  hay gente a la que le sientan mal los huevos, o el pescado blanco, o el pescado azul, o las aspirinas, además es tentar a Dios

¿Tentar a Dios?, no te entiendo, qué quieres decir

Si rogamos a Dios que nos libre del Covid, tenemos que hacer todos los medios que él nos da, o vamos exigir milagros, no tenemos derecho; mira hay un cuento, sobre un hombre que muere ahogado en una inundación, porque aguardando que Dios lo salvase de forma milagrosa, no quiso subirse a un choche, una lancha, y un helicoptero, y, cuando llega al Cielo, y, protesta, Dios le dice, que le había mandado, un coche una lancha, y, un helicoptero, es un cuento, pero en La Biblia que es La Palabra de Dios, en el Segundo libro de los Reyes, se cuenta la historia de un sirio, llamado Naaman,  que tenía lepra; y, una jovencita que tenía de criada en casa, le habló del profeta Eliseo, si creo que fue de Eliseo, bueno, el nombre ahora no importa, el caso es que el bueno del hombre, se fue ver a Eliseo, pensando que Eliseo, lo iba curar de forma milagrosa, pero Eliseo  ni lo recibió, lo hizo uno de sus criados, y, lo mando lavarse siete veces en el Jordán, Naaman se puso histérico, lavarse él en aquel riachuelo lleno de tierra, cuando en su tierra querida, tenía siete ríos de agua pura, pero un amigo le dijo, que sí lo que quería era sanar, tampoco el críado del profeta en el nombre del profeta, le había mandado algo imposible de hacer, que no sanaba, pues no pasaba nada, peor no se iba poner; y, como Naaman era listo, se baño, y quedo sano, como un niño recien parido.
Pues bien nieto mío, digo tataranieto, las vacunas, son el coche, la lancha, y el helicoptero que Dios nos manda, pero más todavía, son el río jordán, y, seria muy bueno, que por rezar ya desapareciese, pero Dios no suele actuar así, vacunarse es confíar en Él, porque la Ciencia viene de Dios, y, si no funciona ya lo teníamos, y, él que muera nadie es inmortal, y, tú vacunate, como no te vacunes, te capo con la cuchilla de castrar los cerdos, que usaba mi abuelo, aún la tengo

Esta bien, me vacunaré, y, ¿tú te vacunaste?

Yo sí, me pusieron la vacuna hace una semana, y tuvo consecuencias, tengo unas ganas locas de casar de nuevo, le voy pedir para salir a la enfermera que me vacuno, una muchacha de sesenta y cuatro años

Abuelo, una muchacha, con sesenta y cuatro años, por Dios

Si tenemos en cuenta que yo tengo 102, es una muchacha

Bueno abuelo, tengo que coger el coche, que hoy tengo clase en la universidad, y, examen de derecho romano, reza por mí

Rezaré, pero no por los examenes, para eso estudia,  rezaré para que seas un abogado honrado, que defienda no a los pobres, no a los ricos, a las victimas de la injusticia, ve con Dios hijo mío, que La Virgen te cubra con su manto.

A Dios abuelo
Fin




lunes, 17 de mayo de 2021

O coloquio


Hoxe con motivo do día das letras galegas, dado que son galega,  deciden escribir un conto reflexión. Leva por título. “ O coloquio”

O coloquio. Conto  reflexión en galego
Atopamonos nunha vila galela, non importa en cal, nun banco dun parqué, atopase sentado un mozo, un xoven de 102 anos, si leichedes ben, de cento dous anos. Esta cavilando, ollando a natureza, cando ve, acercase hacia il, a un vello de 19 años, si leichedes ben un vello de dezanove anos, tratase  de Xoan o seu bisneto, mellor dito, tataraneto, e ahi comenza o coloquio
Bos días avo, cóma te atopas
Bos días Xoan, ben a Deus grazas, ben porque estou vivo
Xa, no seí se saberas que onte o crego dicho na Misa, que van facer un día de pregarias, pra pedir o fin da pandemia;
pedir o fin da cousa ista, qué xe parece
É qué ques que me pareza, unha tolemia, unha parvada
Unha parvada pregar, e dilo tí, avo
Non unha parvada pregar non, unha parvda a idea do crego sí
Non o entendo
Pois explicocho, cántos dos que agora patexan e queixasen por o covid, danlle grazas a Deus por a saude, antes de ir pregar pola mesma, habería, que facer unha oración de gratitude, niso, non pensou o señor crego

Xa, non se razón non che falta
Pro e que isto de covid foi moi duro, morreu moita xente, morreu moita soiña, morreu xente moi boa

Parvadas e tolemias; xente morre moita todos os días, dende que o puxeron de moda Adan e Eva, mellor ditos o seu fillo Caín, a humaninidade colleille gusto, e a morrer todos, morre xente do cancro, alguns con dores moi fortes, morre xente de fame, e outros estoupan de cheos, morre xente nas loitas, etc, e sos, todo o mundo morre so, como nace so, naide te pode acompañar, si non ergas a man que te entendin, os que morreron nos hospitas sin os seus ou nas casas, en non lembras, craro que o lembras o fillo da tía Marica, o que fora mariñeiro no gran sol, atoparono morto no seu barco, e isto aquel outro, a veces atopanos mortos cando xa , so quedan os osos, agora co covid, parece que descubriron a Habana. E dis que morreu xente boa, a xente boa esta no ceo, e no Purgatorio, e non morre, morreu xente de todo tipo, os malos tamen morren pro como di Pelayo, o da novela que ve tua nai, non os botamos en falla.

Sí avo, pro covid destragou moitos planes, arruinou negocios, naide o merecíamos

Non me fagas rir, rapaz, os planes sempre ven algo, que os manda o carallo vintanove; lembras a tua curma, mellor dito a filla de curma da tua nai, unha rapaza  con tres picaros, vai o xinecologo, por unha revisión, e cancro de mátriz dous meses fai “pra agosto, que esta no ceu”, Deus a descanse, e a tía do teu amigo Ricardo, estaba agardando que viñera o seu home que fora mercar unha maleta pro o viaxe a Grecia, e chamana, que tivera un accidente de coche, e morrera, en como ises miles, por iso,  o Apostol Santiago, di na sua carta, que no debemos dicir “Vou facer, isto, u aquel outro, senon se vivo en o Señor Deus me deicha, e quer, farei isto aquel outro”, pro vamos por libre como se fosemos deuses, e somos po da terra. 
E canto a do que non merecímos habría moito que falar, pero o merecían os infermos de cancro, de tuberculosis de malaria, que siguen morrendo, en no se fan campañas de prego por iles,   e os de sida, que ainda morren, e a naide cando empezou lle importaron, porque ou eran putas, ou pervertidos, sí, non me fagas senas, xa sei que iso agora non se di, pero eton sí,  pero ben direino no teu idioma, gays, u homosexuales, que si esa xenten non fose criaturas e fillos de Deus coma todos, tamen intraban os probes drogadictos, os probes probes, xa que os ricos, fodense o miolos que non tellen ca coca, o que iso no se pasaban, o bicho do sida, esqueciame dos pobres do terceiro mundo, que recibían transfusión, o un inyección con xeringas non deseitables, pro como os do mundo rico, e os que nos temos por bos non entrabamos na lista, pois salvo cando morreu, Deus o teña no ceo, o artista, que lle gustaba tanto a tua aboa, Roc Hudson, pois nada.
Non acabei, e faltame o evola, que ainda segue a matar en África, cando viñeron pra España, dous misioneros que se contaxaran coidando a xente que o tiña, montaron unha, e cando se sacrificou o cadelo, da enfermeira que os antendeu, por certo que mataron o cadelo moi rapido, pro en que os que mandan en España nunca pensaron, pero ben fixerono pra salvar vidas, parecía que matasen mil homes, lembrome, e rinme e fichen mal, pro non o fichen con malicia, do dono do cadelo, que lle escribiu una carta o can morto, e lle pregaba  que dise forzas a sua amiña, a lo onde estivese.  Pedialle forza a un cadelo morto, nin que fora un vello exipcio, que adoraban os cans, porque o poñía no lugar de Deus. Todo o Podo en Deus que me da forza”, di San Paio, non un cadelo, pro Deus seguro no llo tuvo en conta, o peor no ira iso, era que lle preocupaba, non os misioneros que morreran nos os infermos, non emportaballe a morte do seu cadelo, que xa sei que se lles quer moito, pro hai que ter sentidiño, un cadelo e un cadelo, e agora veu iste anxo, que e o Covid, que nos dixo que todos somos iguales, que incia o mesmo a ricos que probres, da Africa o dos EE.UU. Que hasta pon a moitos a pregar

Avo, qués dicir con iso, que non vas a ir o prego
Craro que vou ir, Deus escoitará, o fai sempre, e daronos o mellor que non será o que pidamos, senon o que él sabe que bon pra cada un” e ademáis eu doulle todas as mañans grazas por vivir e ter saude, a que se pode ter os cento dous anos, cento tres  pra o Apostol, se Deus nos deixa chegar

Outra cousa avo, vaste vacinar, eu non din que pode facer dano
O carallo vintanove e a cona, da nai que os pariou, e o que fai dano, a vacina, salva a vida, e axuda a que salvemos as de outros

Xa pro ai xente que lle fixo mal
E ai xente que lle fan mal os ovos, ou o peixe branco, ou azul, ou as  aspirinas, todo ten risgo, además  e tentar a Deus

Tentar a Deus, non te entendo, porqué o dis
Se pregamos a Deus que nos libre do Covid, temos que poñer todos os medios que il nos da, ou vamos exigir miragres, non temos dreito; mira hai un conto, dun home que morre afogado, nunha riada, porque agardando Deus o salvase de milagre, non quer subir a un coche, unha lancha, e un  helicoptero, e cando chega o ceo, e protesta, Deus lembralle, que lle mandara, o  coche a lancha e o helicoptero, e un conto, pro na Biblia, que e a Verba de Deus, no segundo libro dos Reises, contase a historia dun sirio, chamado Naaman que tiña lepra, e unha rapariga que tiña na casa de criada, faloulle do profeta Eliseo, si creo que era Eliseo,, ben o nome tanto da,  o caso é que o bon home, foise para xunto do Eliseo, pensando que o iba curar de milagre, pro o Eliseo nin o recibiu, fichou un dos seus criados, e mandouno lavar sete veces no Jordán, o Naaman, alporizouse todo, lavarse, il naquel regato cheo de terra, cando na sua terriña, tiña sete rios cheos de auga pura, pro un amigo, dicholle que se o que lle importaba era sanar, tampouco o criado do profeta no nome do profeta, lle mandara algo imposible de facer, que no sanaba non pasaba nada, por non se ia poñer, e como Naaman era listo, bañouse e quedou sá coma un cativo recen parido. 
Pois ben meu neto, digo tataraneto, as vacinas son o coche, a lancha e o helicoptero que Deus nos manda,  pero mais todavía, son o río xordan, e sería moi bo que por pregar xa desaparecera, pero noso Deus no soe actuar así, vacinarse en confíar nil, porque a Cencia ven de Deus, e senon funcionan xa o tiñamos, e o que morra, naide e inmortal, e ti vacinate, coma non te vacines, capote ca coitela de capar os porcos do meu avo, que ainda gardo

Ben, vacinareime, e tí, vacinacheste

Eu sin poñeronma a vacina fai unha sema, mañan ponlleme a segunda dosé, e tivo consecuencias, teño unhas ganas de casar de novo, voulle pedir para salir a infermeira que me vacinou, e unha rapariga de sesenta e catro anos

Avo, rapariga con 64 ano. Por Deus
Tendo en conta que eu teño 102, e unha rapariga

Bueno avo, voume teño que coller o coche, que hoxe teño crase na universidade e ixamen de dereito roman, prega por min
Pregarei, mais non polos ixames pra iso estudia, pregarie para que sexas un avogado honrado, que defenda non os probes, non os ricos as victimas da inxusticia, vai con Deus meu fillo, ca Virgen te cobra co seu manto
Adeus avo
Fin