O coloquio

Hoxe con motivo do día das letras galegas, dado que son galega,  deciden escribir un conto reflexión. Leva por título. “ O coloquio”

O coloquio. Conto  reflexión en galego

Atopamonos nunha vila galela, non importa en cal, nun banco dun parqué, atopase sentado un mozo, un xoven de 102 anos, si leichedes ben, de cento dous anos. Esta cavilando, ollando a natureza, cando ve, acercase hacia il, a un vello de 19 años, si leichedes ben un vello de dezanove anos, tratase  de Xoan o seu bisneto, mellor dito, tataraneto, e ahi comenza o coloquio

Bos días avo, cóma te atopas

Bos días Xoan, ben a Deus grazas, ben porque estou vivo

Xa, no seí se saberas que onte o crego dicho na Misa, que van facer un día de pregarias, pra pedir o fin da pandemia;

pedir o fin da cousa ista, qué xe parece

É qué ques que me pareza, unha tolemia, unha parvada

Unha parvada pregar, e dilo tí, avo

Non unha parvada pregar non, unha parvda a idea do crego sí

Non o entendo

Pois explicocho, cántos dos que agora patexan e queixasen por o covid, danlle grazas a Deus por a saude, antes de ir pregar pola mesma, habería, que facer unha oración de gratitude, niso, non pensou o señor crego

Xa, non se razón non che falta

Pro e que isto de covid foi moi duro, morreu moita xente, morreu moita soiña, morreu xente moi boa

Parvadas e tolemias; xente morre moita todos os días, dende que o puxeron de moda Adan e Eva, mellor ditos o seu fillo Caín, a humaninidade colleille gusto, e a morrer todos, morre xente do cancro, alguns con dores moi fortes, morre xente de fame, e outros estoupan de cheos, morre xente nas loitas, etc, e sos, todo o mundo morre so, como nace so, naide te pode acompañar, si non ergas a man que te entendin, os que morreron nos hospitas sin os seus ou nas casas, en non lembras, craro que o lembras o fillo da tía Marica, o que fora mariñeiro no gran sol, atoparono morto no seu barco, e isto aquel outro, a veces atopanos mortos cando xa , so quedan os osos, agora co covid, parece que descubriron a Habana. E dis que morreu xente boa, a xente boa esta no ceo, e no Purgatorio, e non morre, morreu xente de todo tipo, os malos tamen morren pro como di Pelayo, o da novela que ve tua nai, non os botamos en falla.

Sí avo, pro covid destragou moitos planes, arruinou negocios, naide o merecíamos

Non me fagas rir, rapaz, os planes sempre ven algo, que os manda o carallo vintanove; lembras a tua curma, mellor dito a filla de curma da tua nai, unha rapaza  con tres picaros, vai o xinecologo, por unha revisión, e cancro de mátriz dous meses fai “pra agosto, que esta no ceu”, Deus a descanse, e a tía do teu amigo Ricardo, estaba agardando que viñera o seu home que fora mercar unha maleta pro o viaxe a Grecia, e chamana, que tivera un accidente de coche, e morrera, en como ises miles, por iso,  o Apostol Santiago, di na sua carta, que no debemos dicir “Vou facer, isto, u aquel outro, senon se vivo en o Señor Deus me deicha, e quer, farei isto aquel outro”, pro vamos por libre como se fosemos deuses, e somos po da terra. 

E canto a do que non merecímos habría moito que falar, pero o merecían os infermos de cancro, de tuberculosis de malaria, que siguen morrendo, en no se fan campañas de prego por iles,   e os de sida, que ainda morren, e a naide cando empezou lle importaron, porque ou eran putas, ou pervertidos, sí, non me fagas senas, xa sei que iso agora non se di, pero eton sí,  pero ben direino no teu idioma, gays, u homosexuales, que si esa xenten non fose criaturas e fillos de Deus coma todos, tamen intraban os probes drogadictos, os probes probes, xa que os ricos, fodense o miolos que non tellen ca coca, o que iso no se pasaban, o bicho do sida, esqueciame dos pobres do terceiro mundo, que recibían transfusión, o un inyección con xeringas non deseitables, pro como os do mundo rico, e os que nos temos por bos non entrabamos na lista, pois salvo cando morreu, Deus o teña no ceo, o artista, que lle gustaba tanto a tua aboa, Roc Hudson, pois nada.

Non acabei, e faltame o evola, que ainda segue a matar en África, cando viñeron pra España, dous misioneros que se contaxaran coidando a xente que o tiña, montaron unha, e cando se sacrificou o cadelo, da enfermeira que os antendeu, por certo que mataron o cadelo moi rapido, pro en que os que mandan en España nunca pensaron, pero ben fixerono pra salvar vidas, parecía que matasen mil homes, lembrome, e rinme e fichen mal, pro non o fichen con malicia, do dono do cadelo, que lle escribiu una carta o can morto, e lle pregaba  que dise forzas a sua amiña, a lo onde estivese.  Pedialle forza a un cadelo morto, nin que fora un vello exipcio, que adoraban os cans, porque o poñía no lugar de Deus. Todo o Podo en Deus que me da forza”, di San Paio, non un cadelo, pro Deus seguro no llo tuvo en conta, o peor no ira iso, era que lle preocupaba, non os misioneros que morreran nos os infermos, non emportaballe a morte do seu cadelo, que xa sei que se lles quer moito, pro hai que ter sentidiño, un cadelo e un cadelo, e agora veu iste anxo, que e o Covid, que nos dixo que todos somos iguales, que incia o mesmo a ricos que probres, da Africa o dos EE.UU. Que hasta pon a moitos a pregar

Avo, qués dicir con iso, que non vas a ir o prego

Craro que vou ir, Deus escoitará, o fai sempre, e daronos o mellor que non será o que pidamos, senon o que él sabe que bon pra cada un” e ademáis eu doulle todas as mañans grazas por vivir e ter saude, a que se pode ter os cento dous anos, cento tres  pra o Apostol, se Deus nos deixa chegar

Outra cousa avo, vaste vacinar, eu non din que pode facer dano

O carallo vintanove e a cona, da nai que os pariou, e o que fai dano, a vacina, salva a vida, e axuda a que salvemos as de outros

Xa pro ai xente que lle fixo mal

E ai xente que lle fan mal os ovos, ou o peixe branco, ou azul, ou as  aspirinas, todo ten risgo, además  e tentar a Deus

Tentar a Deus, non te entendo, porqué o dis

Se pregamos a Deus que nos libre do Covid, temos que poñer todos os medios que il nos da, ou vamos exigir miragres, non temos dreito; mira hai un conto, dun home que morre afogado, nunha riada, porque agardando Deus o salvase de milagre, non quer subir a un coche, unha lancha, e un  helicoptero, e cando chega o ceo, e protesta, Deus lembralle, que lle mandara, o  coche a lancha e o helicoptero, e un conto, pro na Biblia, que e a Verba de Deus, no segundo libro dos Reises, contase a historia dun sirio, chamado Naaman que tiña lepra, e unha rapariga que tiña na casa de criada, faloulle do profeta Eliseo, si creo que era Eliseo,, ben o nome tanto da,  o caso é que o bon home, foise para xunto do Eliseo, pensando que o iba curar de milagre, pro o Eliseo nin o recibiu, fichou un dos seus criados, e mandouno lavar sete veces no Jordán, o Naaman, alporizouse todo, lavarse, il naquel regato cheo de terra, cando na sua terriña, tiña sete rios cheos de auga pura, pro un amigo, dicholle que se o que lle importaba era sanar, tampouco o criado do profeta no nome do profeta, lle mandara algo imposible de facer, que no sanaba non pasaba nada, por non se ia poñer, e como Naaman era listo, bañouse e quedou sá coma un cativo recen parido. 

Pois ben meu neto, digo tataraneto, as vacinas son o coche, a lancha e o helicoptero que Deus nos manda,  pero mais todavía, son o río xordan, e sería moi bo que por pregar xa desaparecera, pero noso Deus no soe actuar así, vacinarse en confíar nil, porque a Cencia ven de Deus, e senon funcionan xa o tiñamos, e o que morra, naide e inmortal, e ti vacinate, coma non te vacines, capote ca coitela de capar os porcos do meu avo, que ainda gardo

Ben, vacinareime, e tí, vacinacheste

Eu sin poñeronma a vacina fai unha sema, mañan ponlleme a segunda dosé, e tivo consecuencias, teño unhas ganas de casar de novo, voulle pedir para salir a infermeira que me vacinou, e unha rapariga de sesenta e catro anos

Avo, rapariga con 64 ano. Por Deus

Tendo en conta que eu teño 102, e unha rapariga

Bueno avo, voume teño que coller o coche, que hoxe teño crase na universidade e ixamen de dereito roman, prega por min

Pregarei, mais non polos ixames pra iso estudia, pregarie para que sexas un avogado honrado, que defenda non os probes, non os ricos as victimas da inxusticia, vai con Deus meu fillo, ca Virgen te cobra co seu manto

Adeus avo

Fin