As vacas de Nínive
Ista e a historia das vacas que faceron xexún, según se conta no libro do profeta Xonas
Nun prado da grande vila de Ninive, atopanse deitadas nun monton de cinza
Unha marela, de nome Luceira
Unha pinta de nome Estela
E unha moura de nome Farraca
Cos seus ollos grandes, hai que lembrar que son vacas, ollan u horizonte
Fala primeiro Luceira
Miñas amigas, non vos seis que facemos votadas nesta cinza, porque non estamos comendo herba
E que non te dixes conta Luceira, responde a Farraca, non podemos pacer, estamos de xexún
¿De xexun? Pregunta Estela, qué iso de xexun
Xexun e non comer, volve a falar Luceira
Vaia parvada, e a qué ven iso de cas vacas fagamos xexun, eu teño os catro estómagos valeiros.
Veras Estela, os estómagos valeiros temolos as tres, pero e orden do rei, por os pecados
¿Pecados nos, as vacas? Pecados iles os humans?
Estela, Estela, amiguiña as ordes do rei, haichas que comprir, e seguro que se o pensas ben, algún mal fichemos algunha vez
Fala de novo Farraca, que levaba un anaco rumiando o ar.
Tal vez ainda que tamen me parece unha parvada real, ainda que si o lembro- antonte, comin uns repolos de leira do vecino de meu amo, iso no estivo ben
Pues eu, volve a falar Luceira, dunha coz voteille en baixo a miña dona que ma acababa de muxir unha canada de leite, toda polo chan, ficheno aposta, e iso estivo mal
Eu di por fin Estela, negueime a tirar do arado, voteime a correr como unha tola, en pisei todos os sembrados, estivo mal
Pois iso amigas, de novo fala Luceira, fagamos xexún
¿Canto tempo, de xexún? Pregunta Estela
Eu cavilo en un anaco coma cinco minutos
Que dis muller, digo vaca, cinco minutos, qués que morramos de fame
Tes razón Farraca, un minuto será dabondo
Un minuto Luceira, estades tolas tanto Estela, coma ti, un segundo e vai dabondo, que esa herbiña que Deus puxo ahí pra nos ista decindo, “paceme, paceme”
Pois fagamos un segundo de xexún, dixeron as tres, e o acabar o segundo. Puxeronse a pacer
Que pra iso, eran vacas
Fin